(27-okt-2018) Wedstrijdverslag door Jesse Bos
We zijn altijd een beetje bang voor De Zaanstreek. Ze hebben 10 taaie spelers en in het verleden wisten we altijd wel ergens een nederlaag te pakken. Maar na 5 uur lijden komt het ook altijd wel goed tegen de Zaankanters. Zo ook vandaag. We wonnen met 13-7 en blijven in de race voor de eerste plaats. Maar misschien is de belangrijkste winst van vandaag wel we vertrouwen hebben getankt.
Te beginnen bij Cees van Duijvenbode. Cees heeft vorig seizoen erg veel last gehad van gebrek aan zetvastheid en is dit seizoen daarom voorzichtig begonnen. Vandaag gooide Cees eindelijk de schroom van zich af en liet weer iets van zijn oude niveau zien. Hij wist Wout Rijs in een Podkowa vast te zetten en Wout kon bijna niets anders dan zich gedwee naar de slachtbank te laten leiden. Helaas miste Cees nog net de laatste verdedigingsmogelijkheid van zijn tegenstander, waardoor hij de winst liet glippen. Maar hij wist eindelijk wel zijn tegenstander onder druk te zetten met mooi positioneel spel.
Jacqueline had ook hard wat vertrouwen nodig. Ze heeft afgelopen twee rondes keurig de rol van Kop van Jut gespeeld (tegen Johan Wiering en Cor van Dusseldorp). Vandaag mocht ze haar puntentotaal verdubbelen door een degelijk gelijkspel tegen Paul Teer.
Tenslotte had ikzelf ook vertrouwen nodig. Ik heb dit seizoen al 12 keer remise in 16 partijen gespeeld en snakte naar een overwinning. Eindelijk wist ik weer een keer te winnen: ik kwam in de opening een paar tempi voor tegen Ramon Sakidin en slaagde erin om dit terreinvoordeel uit te bouwen tot een winnende aanval.
Bram had een weekje eerder vertrouwen getankt: na een visvakantie is hij nog op zoek naar die ene grote vis die hij dit jaar binnen gaat halen. Hij heeft tot het laatste moment alles gegeven om het maximale uit zijn stand te halen, maar tegen Ruud Holkamp zat er niet meer dan een puntendeling in.
En de rest zou gaan winnen… dacht ik.
Wim Winter had een winnende klassieke stand tegen Paul van der Lem. Martin had een zeer goede korte vleugelopsluiting tegen Losseni Savané, Kees Pippel had een niet te stoppen aanval tegen Dik Vermeulen, Conall had het hele centrum veroverd, Stijn stond zeer ver naar voren en leek door te kunnen breken op de lange vleugel en Krijn wint tegenwoordig altijd.
Maar Wim was overmoedig: hij vond de winst niet en miste daarna van alles, waardoor hij ineens verloor. Savané wist zich te bevrijden uit de opsluiting en vond nog net een remise en Stijn speelde niet agressief genoeg, waardoor hij met remise genoeg moest nemen.
Gelukkig hebben we dit jaar Conall nog om orde op zaken te stellen. Conall wint zijn partijtjes opvallend gemakkelijk dit jaar en ook Ruud Groot kon in een vol bord opgeven. Kees Pippel had een niet te stoppen aanval. Die won dus ook afgetekend. Alleen Krijn…
Krijn probeert dit jaar topscorer van de klasse te worden (Krijn: met 18 punten ben je er!). Maar vandaag was er meer geluk dan wijsheid nodig: Krijn stond de hele partij onder druk, maar bleef tot het einde doorvechten voor de winst tegen Joop Wind. Uiteindelijk slaagde Krijn erin om zijn tegenstander zo uit te putten, dat hij de fout in ging. Krijn, ooit schreef een tegenstander over ons dat we een team van zwoegers, vechters en ploeteraars zijn. Daar zijn we trots op. Je hebt vandaag laten zien dat je een waardevolle versterking voor ons ploeteraars bent.
Ons sprookje duurt dus voort: we hebben nu al 7 punten uit 4 wedstrijden. Komende ronde zullen we in Hoensbroek onze mouwen opstropen om deze mooie reeks voort te zetten.