(22 april 2018 om 22:11) Door: Jesse Bos
Twee jaar lang zijn we gebukt geweest onder de hegemonie van Katwijk en Volendam, maar afgelopen zaterdag hebben Pippel/Van der Vlis IJmuiden weer terug op de kaart gezet als sterkste vissersdorp. Maar daar gaat het vissersdorpen natuurlijk helemaal niet om: het gaat erom dat we veel vis eten, dat we ieder jaar dammen, samenzijn en toerisme combineren. En het gaat erom dat de rest van Nederland niet mee mag doen.
Althans, dat dacht ik. Maar tot mijn grote verbazing waren voor de start van het toernooi een paar clubgenoten druk bezig om een alternatieve indeling van de tweetallen uit te werken zodat we dit jaar die Volendammers weleens een lesje konden leren. Vanuit verschillende hoeken werd naar Kees Pippel en mij gekeken. De teamsamenstelling werd niet gewijzigd, maar ik had het gevoel dat er vandaag op mij gerekend werd.
Gelukkig hadden Wim en ik de avond ervoor een trainingskamp in Den Burg belegd. Ik was dus scherp en uitgerust. En ik had de eer om samen met Katukker Gé Berbee te spelen (Mijn maatje bleek verhinderd waardoor ik was als laatste keuze was achtergebleven Net voetbal in de pauze op het schoolplein.). We startten dan ook sterk met 2 overwinningen en een gelijkspel tegen favoriet Sier/Westerveld van Volendam. Alleen clubgenoten Pippel/Van der Vlis presteerden beter door alles te winnen. Na 2 wijtingen, 1 schar, 1 schol en 1 kroket kregen we onze kans op eeuwige roem: als we van Pippel/Van der Vlis zouden winnen dan zouden we de koppositie overnemen. Ik had een wat vlak partijtje tegen Kees, maar naast mij was een kleine damcatastrofe zich aan het voltrekken. Gé kreeg damles van Cees vd Vlis. Ik heb koortsachtig gezocht naar manieren om complicaties in de stand te brengen, slaagde daar niet in en verloor uiteindelijk. Hierdoor waren Gé en ik kansloos om toernooi te winnen en hadden Kees en Cees aan een gelijkspel tegen Sier en Westerveld genoeg voor de overwinning. Kees en Cees slaagden hierin en wonnen het toernooi. Sier en Westerveld lieten verder geen punten liggen en werden dus tweede en Gé en ik werden derde.
Na afloop benadrukte de organisatie dat het niet ging om het winnen, maar om de bijzondere dag die we samen hebben. En dat klopt natuurlijk ook: sommige deelnemers zijn nog naar de Slufter en De Cocksdorp gegaan, Cees van Duijvenbode en ik hebben nog een fietstocht gemaakt van Oosterend via het buitendijkse gebied naar de pont. Kortom, we hebben allemaal een mooi dagje uit gehad. Maar bij thuiskomst was mijn dochter wel zeer trots dat ik een authentieke Tesselaar (een soort speculaaskoek) had gewonnen.
