(3 oktober 2020) Wim Winter
Driehuis -Van de zomer dacht ik dat we covid een beetje onder de knie hadden en het gewone dammen weer terug zou gaan komen. En dat zou mooi uitkomen, wat ik ben bijna met pensioen. Maar niets is minder waar.
Omdat ik in Amsterdam woon probeer ik altijd zaken te combineren als ik naar IJmuiden moet en zo was ik zaterdagmorgen al aan het sleutelen aan de alarminstallatie van de duikclub. Het werd al laat en ik kreeg haast om aan het dambord plaats te nemen. Was de sluis opengegaan. Dus het was al veel te laat dat ik binnenliep. Nergens lag een overzicht tegen wie ik in godsnaam moest dammen. Richard en Cor ken ik natuurlijk wel, maar mijn tegenstander niet. En hij stelde zich ook niet voor. Na een uur had ik nog geen idee tegen wie ik speelde. Je moet stil zijn en afstand houden. En dan moet je fluisteren. Maar ik ben zo doof als een kwartel. Na een uur gilde ik tegen Martin of de opstelling nog steeds geheim was. Om nou helemaal na afloop te gaan vragen hoe je nou eigenlijk heet….. Inmiddels zat ik opgezadeld met een waardeloze stand. Maar ziek is nog niet dood.
Krijn moest tegen Richard Kromhout, die ik zie als een soort rekenwonder en Kees tegen Cor van Dusseldorp. Duidelijk was dat Jesse, Martin en Stijn de punten zouden moeten gaan halen. Bram zat tegen iemand met 200 ratingpunten meer en Max deed voor het eerst mee in het eerste. Na een paar uur dammen was Max een schijf voorgekomen, maar in een klassiekje terechtgekomen zodat ik helemaal niet zeker was dat hij dit ging winnen. Maar een schijf voor is natuurlijk wel lekker. Martin stond goed, Jesse was onduidelijk. Bij Stijn duurt het altijd heel lang, maar dat is bekend. Kees stond onder druk en ik zo langzamerhand verloren. Te weinig gedamd denk ik. Ik ben rijp voor het senioren dammen. Na nog een uurtje was ik verzonken geraakt in gepeins in een totaal verloren stand. Toen ik opkeek was er al van alles gebeurd. Maar omdat er niets opgeschreven werd had ik geen idee, wie, wat, hoe en waar. Ik zat ook zwaar in tijdnood dus ik ging maar door met mijn partij. Gelukkig ging mijn tegenstander Thomas Wielaard te snel op dam af, zodat ik voorlopig nog even bleef leven.
Duidelijk werd dat Jesse en Martin hadden gewonnen. Kees had het zwaar tegen Cor. Cor had een dam, maar Kees had slim wat meerslagjes ingebouwd. Krijn had een merkwaardige stand, kon ik niet beoordelen. Bram deed het goed en Max won. Zelf zwoegde ik door in een eindspel met twee schijven minder. Het zag er slecht uit, maar ik leefde nog. Kees wist remise te maken en Stijn, het duurt maar en het duurt maar. Mijn tegenstander had weinig gevoel voor dit eindspel, dat was duidelijk en het werd snel remise en daarna won Bram ook nog. Bram blauwe vermelding. Komt ineens Krijn binnenzetten met de mededeling dat hij gewonnen had. Tegen Richard Kromhout. Dat kan helemaal niet. Of onderschat ik Krijn nu? Jesse verzon nog wat fraaie varianten voor Richard. Iedereen was allang klaar. Alleen Stijn was nog bezig. Op een gegeven moment ben ik maar naar huis gegaan. Alleen Stijn was nog bezig. Schijnt tot diep in de nacht geduurd te hebben. Wel gewonnen natuurlijk, dus ik klaag niet. Opmerkelijke uitslag trouwens, 14-2 en ik me maar zorgen maken.
Hoofdklasse B 2e ronde