Verslag NK junioren 2006

(19-jul-2006) Door Stijn Tuytel

Van 5 t/m 15 juli was het NK Junioren te Westerhaar. Zeer tevreden kwam ik in deze middle of nowhere aan, enkel vanwege het feit dat je met je OV-studentenkaart gratis kunt reizen.

De eerste partij was een vlakke remise tegen Robin Vogelaar. De volgende partij verloor ik van Daniël Merkus, door een misrekening. Zonde. Eigenlijk was dit het begin van het einde. De twee daaropvolgende partijen verloor ik ook. Echter, er was meer dan verlies. Zo slecht als het dammen ging, zo goed ging het voetbal en tennis. Als er een nevenactiviteiten NK werd georganiseerd zou ik eerste worden, maar ja, dat was natuurlijk niet het geval. Voor het weekend speelde ik gelijk tegen Arjen Timmer, op een dramatische manier. Het spel was om te huilen. Met een score van -3 het weekend in was niet bepaald wat ik gehoopt, gedacht of zelfs gevreesd had.

Gelukkig zat ik, voor de derde keer (!), bij de familie Heijink. Inmiddels een begrip in Westerhaar. Gerrit rommelt aan huis. Vrouwlief, Geesje, heeft een bloemenzaak. Het is geweldig om bij deze mensen te slapen. Geesje, maar vooral Gerrit, is niet te verstaan. Diep Twents, geen touw aan vast te knopen. Zeker niet als het na tienen was. Manlief heeft dan al een paar pilsjes op. Klaas-Hendrik Leijenaar zat samen met mij bij dit gastgezin. Klaas hield ook wel van een biertje. De eerste avonden was er van beide kanten reden genoeg om dit vocht aan te wenden. Klaas, titelkandidaat, kwam niet tot scoren.

Na het weekend was het spel beter. Ik was beter uitgerust en zat lekkerder in mijn vel. Een paar remises volgden. Tegen kamergenoot Klaas trapte ik in een simpele forcing. De teller stond op 5 uit 9, niet om over naar huis te schrijven. Het voetbal ging inmiddels gewoon door, net als de doelpunten. Dit gebeurde het hele NK, maar mijn tegenstanders waren niet geïmponeerd. Pim Meurs, die overtuigend kampioen werd, misschien wel. Hij kreeg geen poot aan de grond en liep de hele partij achter de feiten aan. Maikel Palmans, waarvan verwacht werd dat hij samen met Pim en Klaas het podium zou vullen, verging het ook slecht. Hij stond op +1, met nog 2 ronden te gaan. Hij ging Kelleren en ik kwam voor de verandering niet echt goed te staan. Om het maar licht uit te drukken. Zeer slecht, maar niet gelijk verloren. In een 10 om 10 mocht Maikel rekenen voor de winst. Net als ik had hij weinig tijd meer. Hij trapte in een zetje, waardoor zijn toernooi verprutst was. Hij eindigde uiteindelijk op de zesde plaats. Die avond werd een filmpje gekeken in het clubgebouw. Daarna trokken een paar van ons, waaronder ik, naar De Pyramide, een plaatselijke shoarmatent. Uithuilen, lachen en vooruitkijken. Er werd vooral uitgekeken naar de pizza's, want die waren schandalig lekker.

De volgende dag stond Jochem Zweerink op het programma. Zwaar niet-gemotiveerd begon ik aan de partij. Een uur en 25 zetten later stond ik weer zeer, zeer slecht. Zeg maar een omsingeling met twee hangende schijven en zonder basisschijven, terwijl de tegenstander alle sleutelvelden in handen heeft. Net als tegen Maikel was het weer slecht, maar niet gelijk verloren. Zijn voordeel verwaterde en remise werd de uitslag.

Al met al een goed georganiseerd toernooi. Ik vond het net als de rest een leuk toernooi, hoewel gezegd moet worden dat damresultaten na de eerste vier ronden wel op een lager pitje kwamen te staan en ik me meer richtte op de nevenactiviteiten en gezelligheid bij de familie Heijink.

Tot zover mijn verslag. In de IJdammer meer, met fragmenten.

Terug